Svakog 27. oktobra Beogradska tvrđava postaje crkva pod otvorenim nebom. Hiljade ljudi se tiho spušta u Donji grad dok zvona sa Crkve Ružice odjekuju preko Save i Dunava. To Beograd dolazi da se pokloni svojoj zaštitnici, Svetoj Petki, da se napije vode sa njenog čudotvornog izvora u malenoj kapeli ispod moćnih bedema. Prepodobna Mati Paraskeva ili kako je Beograđani oduvek zovu – Sveta Petka, stigla je na ušće dve reke početkom 15. veka. Ova pobožna žena slovenskog porekla rodila se krajem 10. veka u vizantijskom gradiću Epivatu, dan hoda od Carigrada. Od rane mladosti se posvetila Bogu i molitvi, živeći kao pustinjakinja u najvećoj askezi.

Kada je preminula početkom 11. veka, na njenom grobu počela su da se dešavaju čuda, pa su svetiteljkini zemni ostaci preneti u Crkvu Svetih Apostola u gradu Kalikratiji na Mramornom moru. Već tada je Sveta Petka privlačila stotine hodočasnika. Međutim, krstaška i osmanlijska osvajanja vizantijskih teritorija pokrenuće neobično putovanje moštiju Svete Petke kroz ondašnje pravoslavne zemlje. Početkom 13. veka one stižu u Trnovo – prestonicu bugarskog carstva, a kada Osmanlije osvoje ovaj grad sele se u Vidin 1393, a po padu Vidina u Srbiju. Prvo u Kruševac, a odatle u Beograd.